W sprawach uregulowanych niniejszą Konwencją nie stosuje się unormowań wewnętrznych (w tym polskich, jak np. ustawy prawo przewozowe).
W kwestii dotyczącej przedawnienia uregulowania Konwencji różnią się znacznie od polskich. Bardzo istotną różnicą jest skutek, jaki przedawnienie wywiera na samo roszczenie. Z chwilą przedawnienia roszczenie takie przestaje istnieć. Konwencja nie pozostawia żadnego pola manewru, gdyż zgodnie z art. 32 ust. 4 "Roszczenie przedawnione nie może być więcej podnoszone, nawet w postaci wzajemnego powództwa lub zarzutu."